WYBRANE WIELKIE ZESPOŁY GERIATRYCZNE
Cz. X
Linki do poprzednich części:
Cz.I Cz. II Cz.III Cz. IV Cz.V Cz.VI Cz.VII Cz.VIII, Cz.IX
U większości pacjentów zakładu opiekuńczo-leczniczego występują wielkie zespoły geriatryczne. Spośród wszystkich przedstawionych problemów zdrowotnych w tym obszarze najczęściej występującymi dysfunkcjami były:
- nietrzymanie moczu, które dotyczyło 42 (84%) spośród ogółu badanych oraz
- zespoły otępienne rozpoznane u 39 (78%) osób z badanej grupy.
Analizując informacje uzyskane z dokumentacji medycznej i porównując je do danych zawartych w literaturze, zaobserwowano, iż część wyników badań własnych jest podobna, a część odbiega od wyników badań innych autorów, którzy opisywali występowanie wielkich zespołów geriatrycznych w ZOL.
Według Kijowskiej V. i wsp. na chorobę Alzheimera lub inną formę otępienia choruje 53% osób przebywających w zakładzie opiekuńczo-leczniczym. W badaniu własnym odsetek ten był wyższy i wynosił 78%. Ci sami autorzy podają, że depresja występuje u 8,8% pacjentów ZOL. W badaniu własnym szacuje się, że na zaburzenia nastroju cierpi aż 42% seniorów przebywających w zakładzie opiekuńczo-leczniczym. Wójkowska-Mach J. i Heczko P. twierdzą, że w placówkach opieki długoterminowej problem nietrzymania moczu dotyczy 50-70% a nietrzymania stolca 50% pacjentów. Badanie własne wskazuje, że nietrzymanie moczu występuje u 84% chorych przebywających w ZOL a nietrzymanie stolca dotyka 70% pacjentów. W badaniu Donini L. i wsp. wykazano, że problem niedożywienia dotyczy 21,2% chorych korzystających z zinstytucjonalizowanej opieki. W badaniu własnym odsetek chorych na niedożywienie był niższy i wynosił 12%. W badaniu przeprowadzonym przez Pilch D. i wsp. wykazano, że upadki odnotowano u 22% podopiecznych ZOL. Badanie własne wskazuje, że incydent ten dotyczył 26% pacjentów. Podczas kierowania pacjentów do ZOL lekarze skupiają się na wyszczególnieniu jedynie chorób somatycznych w obawie, że chorzy z depresją mogą mieć problem z zakwalifikowaniem się do pobytu w placówce bądź proces kwalifikacji może zostać wydłużony ze względów formalnych.
Lekarz specjalista psychiatra może wystawić zaświadczenie o braku przeciwwskazań do pobytu w ZOL, jednak chorzy z zaburzeniami psychicznymi powinni być kierowani do zakładu opiekuńczo-leczniczego psychiatrycznego.
Taka sytuacja mogła mieć wpływ na wynik badania, gdyż zaobserwowano, że liczba chorych z zaburzeniami nastroju podwoiła się podczas pobytu w placówce. Kolejnym ograniczeniem tego badania była niedostateczna diagnostyka w kierunku rozpoznania niedożywienia.
Z powodu braku specjalistycznego sprzętu umożliwiającego pomiar wskaźników antropometrycznych u chorych leżących oraz ograniczonej – ze względów finansowych – możliwości wykonywania regularnych badań laboratoryjnych określających stan odżywienia, problem niedożywienia mógł być niedoszacowany.
Podczas analizy danych zaobserwowano, że stan pacjentów stopniowo pogarszał się a problemy pielęgnacyjne narastały.
- Liczba osób chorujących na depresję zwiększyła się o 10 (20%),
- nietrzymanie moczu wystąpiło dodatkowo u 8 (16%) osób,
- a upadek – podczas pobytu w ZOL – wystąpił u 7 (14%) osób.
Wyniki badania wskazują, że wielkie zespoły geriatryczne są znaczącym problemem w zinstytucjonalizowanej opiece nad osobami starszymi.
Wnioski
- Wielkie zespoły geriatryczne stanowią znaczący problem w zinstytucjonalizowanej opiece nad chorym w wieku podeszłym.
- Opisane w literaturze wielkie zespoły geriatryczne odnoszą się do większości osób uczestniczących w badaniu.
- Podczas pobytu w ZOL stopniowo zwiększa się ilość problemów pielęgnacyjnych wynikających z występowania wielkich zespołów geriatrycznych.
- Najczęściej występującą dysfunkcją w odniesieniu do wielkich zespołów geriatrycznych jest nietrzymanie moczu.
mgr Adam Łacek
Proszę zostaw odpowiedź