Cz. II
W Polsce utworzono także Centralny Zespół do walki z Handlem Ludźmi.
W Komendach Wojewódzkich i w Komendzie Stołecznej utworzono porównywalne
organizacje, Wojewódzkie Zespoły do walki z Handlem Ludźmi, Pedofilią i Pornografią Dziecięcą mające za zadanie identyfikacje zdarzeń związanych z działalnością pedofilską w Internecie, pornografią dziecięcą. Prowadzą one współpracę z organizacjami międzynarodowymi takimi jak Interpol czy Europol.
W roku 1991 Alina Margolis – Ederman lekarka i działaczka społeczna założyła
Fundację Dzieci Niczyje jako wypełnienie polskiej misji światowej organizacji Lekarze
Świata. Obecnie Fundacja Dzieci Niczyje jest największą w Polsce organizacją pozarządową, której celem jest ochrona dzieci przed krzywdzeniem oraz wszechstronna pomoc dzieciom doznającym przemocy i molestowanym seksualnie. Obecnie nosi nazwę Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.
Policja współpracuje również z Naukową i Akademicką Siecią Komputerową – NASK, która pozostaje we współpracy z Fundacją Dajemy Dzieciom Siłę realizując program Safer Internet.
Rozwija się również współpraca policji z Fundacją Kidprotect zajmującymi się ochroną i pomocą dzieciom wykorzystywanym seksualnie.
Znaczący był również udział policji w społecznej kampanii medialnej „Dziecko w Sieci”. Projekt ten prowadzony jest przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę.
Organizowany jest także projekt
https://www.saferinternet.pl/images/stories/helpline.org.pl_w_trosce_o_bezpieczenstwo_w_in ternecie.pdf, dzięki któremu dzieci, czy młodzież, w sytuacjach zagrożenia przemocą seksualną w Internecie, cyberprzemocą, czy uzależnieniami od Internetu może liczyć na pomoc specjalistów. Do konsultantów pracujących w ramach owego programu mogą zgłaszać się również rodzice, mający jakiekolwiek wątpliwości, czy podejrzenia, że dziecko jest uwikłane w niebezpieczną sytuację. Pomoc w zakresie rozpoznania, interwencji, czy pomocy prawnej uzyskają też zgłaszający się tam profesjonaliści zajmujący się dziećmi, które doznały jakiejkolwiek krzywdy za pośrednictwem Internetu.
Kolejnym miejscem, który powołany został przez Naukową i Akademicką Sieć Komputerową do działań na rzecz bezpieczeństwa w sieci jest dyzurnet.pl.. Można tam zgłaszać anonimowo zauważone wszelkie zabronione prawem przejawy działalności pedofilii, takie jak np. zdjęcia pornograficzne dzieci, wszelkie treści promujące, czy aprobujące pedofilię.
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży (116 111) został uruchomiony dla dzieci
potrzebujących pomocy, oparcia i życzliwości w trudnych dla nich momentach życia.
Połączenie jest bezpłatne, a pomoc świadczą specjaliści z dziedziny pedagogiki, czy
psychologii. Konsultant poprzez szybki kontakt z policją, może zapoczątkować interwencję organów ścigania.
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę jest koordynatorem działań Polskiej Koalicji przeciwko Komercyjnemu Wykorzystywaniu Seksualnemu Dzieci, która jest stowarzyszona w międzynarodowej organizacji ECPAT International. Zajmuje się ona miedzy innymi prewencją i ochroną dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym w turystyce.
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę we współpracy z Komendą Główną Policji w Warszawie w czerwcu 2014 roku rozpoczęła międzynarodową kampanię przeciwko wykorzystywaniu seksualnemu dzieci w turystyce. Tworzone są strony internetowe, za pośrednictwem których można zgłaszać anonimowo incydenty lub podejrzenia wykorzystywania seksualnego dzieci w turystyce. Taką stroną jest http://www.ecpat-serious-game.eu/pl.html oraz strona europejskiej platformy przeciwko dziecięcej turystyce seksualnej https://dontlookaway.report/.
Wielu dorosłych sprawców usiłuje inicjować kontakty z dziećmi, czy nastolatkami w miejscach publicznych, zwłaszcza w takich, gdzie dzieci, czy młodzież często przebywają, czyli place zabaw, parki, szkoły oraz miejsca rekreacji.
Stosują wiele technik, aby skusić dziecko do pójścia z nim w ustronne miejsce lub aby wsiadło do jego samochodu i pojechało z nim do jego mieszkania. Tam nakłania lub zmusza je do poddania się czynnościom seksualnym. Wielu z tych pedofilii to osoby sadystyczne, bardzo groźne, które mogą dopuścić się zabójstwa dziecka.
Każdego roku policja odnotowuje wiele przypadków uprowadzania dzieci. Dlatego bardzo ważna jest baczna piecza nad dzieckiem i zaznajomienie samodzielnego już potomstwa z regułami bezpieczeństwa. Podczas wpajania dziecku tych zasad rodzice powinni zachować zdrowy rozsądek i rozwagę. Nadmierne bowiem wzbudzanie strachu u dziecka może być dla jego rozwoju psychicznego zbyt destrukcyjne.
Nie mniej jednak zagrożenie realnie istnieje i dziecko powinno być o nim stosownie do wieku uświadamiane.
Szczególną okolicznością jest umiejętność przerwania istniejącego już faktu molestowania seksualnego dziecka.
Ważna jest zatem znajomość objawów fizycznych i psychicznych u dziecka, które jest krzywdzone.
Rodzice, czy opiekunowie dostrzegłszy niepokojące objawy powinni w odpowiedni sposób zareagować. Jeśli występują objawy fizyczne powinni niezwłocznie udać się z dzieckiem do lekarza, starając się nie usuwać ewentualnych śladów molestowania, a także zabezpieczyć potencjalne dowody rzeczowe.
W dużej mierze może to ułatwić działania policji i prokuratury w celu ujęcia sprawcy. Natomiast jeśli fakt molestowania seksualnego manifestuje się tylko przejawami emocjonalnymi, należy umiejętnie skłonić dziecko lub nastolatka do szczerej rozmowy. Można także poprosić o pomoc specjalistów, którzy dysponują specjalnymi narzędziami (testy projekcyjne, analiza rysunków) do zdiagnozowania dziecka.
Do reagowania w takich sytuacjach są zobligowane osoby mające kontakt z dziećmi i młodzieżą na polu zawodowym.
Należą do nich lekarze, pielęgniarki, położne, kuratorzy sądowi, pracownicy opieki społecznej oraz nauczyciele.
Pielęgniarki, zwłaszcza środowiska nauczania i wychowania, czy pediatryczne, bez względu na miejsce zatrudnienia, to osoby mające na co dzień bezpośredni kontakt z dziećmi i młodzieżą, a także z ich rodzicami i opiekunami.
Dlatego pogłębiona wiedza o zjawisku, umiejętność obserwacji dziecka, prowadzenie edukacji uświadamiającej dzieciom, jak bronić się przed napastowaniem seksualnym może zminimalizować zakres przemocy seksualnej wobec dziecka oraz przyczynić się szybkiego i skutecznego udzielania pomocy krzywdzonemu dziecku.
Przede wszystkim dziecko musi mieć zapewnione poczucie bezpieczeństwa, spokój i pewność, że zostanie cierpliwie i z powagą wysłuchane. Przeprowadzanie rozmowy z dzieckiem wykorzystywanym seksualnie jest bardzo trudne, zarówno dla niego samego jaki dla rozmówcy. Oprócz wiedzy o problemie, empatii wobec dziecka i jego przeżyć, istotna jest znajomość procedur interwencji w przypadkach molestowania seksualnego.
Zgodnie z regulacjami prawa karnego i cywilnego każda osoba ma bezwzględny obowiązek zawiadomienia właściwych instytucji, czyli policji i prokuratury.
Należy przy tym pamiętać, że nie ma obowiązku uzyskania zgody rodziców dziecka na te działania.
Przebieg diagnozowania i terapia molestowanego seksualnie dziecka zależny jest od wielu czynników.
Należy do nich wiek dziecka, również w momencie inicjacji czynności seksualnych wobec małoletniego, stopień jego rozwoju fizycznego i psychicznego, długość trwania krzywdzących relacji, ich siła, rodzaj i miejsce, a także stosunek pokrewieństwa pomiędzy ofiarą a sprawcą, sytuacja rodzinna dziecka, jego stan emocjonalny oraz kto i w jaki sposób udzielił dziecku pomocy jako pierwszy.
Niemałe znaczenie ma udział dziecka w sprawach sądowych i przesłuchaniach.
W Polsce dzieci do lat 15 mają prawo być przesłuchiwane w tzw. Przyjaznym Pokoju Przesłuchań. W 2007 r. zostały opracowane przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę i Ministerstwo Sprawiedliwości normy, jakie powinno spełniać pomieszczenie do przesłuchiwania dzieci. Standardy te mają na celu zmniejszenie stresu, lęku i zapewnienie intymności przesłuchiwanego dziecka oraz uzyskanie jak najbardziej rzetelnych i miarodajnych materiałów dowodowych. Ma on również za zadanie ułatwienie udzielenia pomocy i wsparcia psychologicznego i medycznego zarówno dzieciom, jak i jego opiekunom.
U małych dzieci jako techniki diagnostyczne stosuje się głównie rysunek, zabawy tematyczne i projekcyjne, w których wykorzystywane są zabawki i lalki anatomiczne. Przeprowadzane są rozmowy kierowane i testy. Ważne jest rozpoznanie więzi emocjonalnych z rodzicami, czy opiekunami dziecka oraz ze sprawcą. U dzieci starszych, powyżej 8 roku życia włącza się do technik diagnostycznych testy niedokończonych zdań, uzupełnianie obrazków i inne metody pisemne. U nastolatków, głównie stosuje się pogłębiony wywiad psychologiczny.
Działania terapeutyczne, oprócz usunięcia okaleczeń fizycznych, jeśli takowe występują, u najmłodszych dzieci skierowane są na oswobodzenie dziecka z poczucia winy i odpowiedzialności za to, co się stało, z poczucia wstydu, zhańbienia, jak również na nauczenie dziecka odróżniania dotyków i stawiania granic z innymi osobami zarówno dorosłymi jak i innymi dziećmi.
U dzieci starszych dąży się dodatkowo do poprawy stanu emocjonalnego, do właściwego podejścia do swojej cielesności i tworzenia prawidłowych relacji z otoczeniem. Proces terapeutyczny u dzieci starszych i nastolatków może trwać znaczenie dłużej z uwagi na długość trwającej traumy lub ujawnienie przemocy seksualnej, której doświadczyło we wcześniejszych latach.
Dzieci te po tych doświadczeniach również miewają problemy z tożsamością seksualną, a także często wykazują zachowania autodestrukcyjne do prób samobójczych włącznie.
Wiele dzieci manifestuje objawy somatyczne. Konieczne staje się wówczas włączenie do terapii środków farmakologicznych.
Terapia ofiar molestowania seksualnego trwa około 1 roku do 2 lat i rozpoczyna się zwykle terapią indywidualną, a następnie dziecko włączane jest do terapii grupowej.
W Centrum Dziecka i Rodziny Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę działającym w Warszawie, gdzie dzieci i opiekunowie mogą otrzymać szeroki zakres pomocy.
08.01.2020 r. Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę ogłosiła raport z badań „Praktyka zgłaszania przez pracowników ochrony zdrowia podejrzeń krzywdzenia dzieci”.
Wnioski z badania są niepokojące.
„Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę alarmuje:
niewiedza i lęk głównymi przyczynami niezgłaszania przez pracowników ochrony zdrowia przypadków krzywdzenia dzieci”.
Od 18.10.2011 r. obowiązuje wszczęcie procedury „Niebieskiej Karty” (Dz. U. Nr 209, poz. 1245) w przypadku, gdy podczas wykonywania czynności zawodowych lub służbowych osoba poweźmie uzasadnione podejrzenie stosowania przemocy wobec członków rodziny czy w związku ze zgłoszeniem dokonanym przez członka rodziny lub przez osobę będącą świadkiem przemocy w rodzinie. Przedstawicielem ochrony zdrowia uprawnionym do działań jest lekarz, pielęgniarka, położna oraz ratownik medyczny.
„(..) dane MRPiPS z 2018 roku wskazały, że udział przedstawicieli ochrony zdrowia
w wypełnianiu formularzy „Niebieska Karta-A” wyniósł mniej niż 1%”.
Dlaczego tak mało obchodzi nas, medyków los krzywdzonych dzieci ?
To pytanie pozostawiam bez odpowiedzi.. niech każdy z nas sam sobie odpowie…
mgr Joanna Lewoniewska
Sobolewska Z., Interwencje, diagnoza, terapia dzieci ofiar przemocy seksualnej Centrum Dziecka i Rodziny Fundacji Dzieci Niczyje,
Warszawa, 2002, s. 10, 11, 13,14
Centrum Pomocy Dzieciom Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę
„Molestowanie seksualne dzieci”, cz. I, Cz. II, cz. III, cz. IV, cz. V, cz. VI, cz. VII
„Symptomy przemocy seksualnej wobec dziecka„
Źródło grafiki: Pixabay
Proszę zostaw odpowiedź