Ukłon w stronę tradycji czy spojrzenie w przyszłość?
Cz. III
Autor: Gazdowicz Gabriela; studentka pierwszego roku studiów licencjackich – Pielęgniarstwo, Instytut Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Rzeszowski.
Opiekun dydaktyczny i redaktor: Justyna Babiarz; instruktor na kierunku – Pielęgniarstwo, Instytut Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Rzeszowski.
Kiedy wchodzimy w zawód pielęgniarki, niezmiernie istotnym jest dla nas spojrzenie nie tylko w przyszłość, ale również wstecz, ku tradycji i historii, która kształtowała tę profesję na przestrzeni wielu lat.
Tradycja pełni bowiem istotną rolę w budowaniu fundamentów etycznych i zawodowych dla pielęgniarek, stanowiąc nieodłączny element ich dziedzictwa zawodowego. Istniejące kodeksy etyczne i zasady zawodowej praktyki nie powinny być więc jedynie martwymi dokumentami, lecz kontynuacją żywej tradycji, której korzenie sięgają daleko w przeszłość.
Jednakże, choć szacunek dla tradycji stanowi fundamentalny element praktyki pielęgniarskiej, nie można z tego powodu pozostać jednak jedynie w przeszłości.
Wchodząc w nowe czasy, pielęgniarki muszą zmierzać naprzód; dostosowując się do zmieniających się potrzeb pacjentów, postępu technologicznego i wyzwań zdrowotnych.
Unowocześnianie pielęgniarskiego kodeksu etycznego jest zatem niezwykle istotne, celem nadążania za dynamicznym rozwojem opieki zdrowotnej i zapewnia pacjentom opieki na najwyższym poziomie.
W dzisiejszym kodeksie etyki zawodowej pielęgniarek powinny być uwzględnione potrzeby ich psychologicznego wsparcia. Pielęgniarki nie powinny obawiać się sięgać po pomoc specjalistów, takich jak psycholog, gdy doświadczają one trudności emocjonalnych czy objawów wypalenia zawodowego.
To podejście powinno być wyraźnie uwzględnione w kodeksie etyki pielęgniarskiej, podkreślając, że dbanie o własne zdrowie psychiczne jest kluczowe dla efektywnej opieki nad pacjentami. Uznając wypalenie zawodowe jako realny problem zdrowotny, kodeks powinien zachęcać również do proaktywnego poszukiwania wsparcia i edukować pielęgniarki na temat dostępnych zasobów i metod radzenia sobie ze stresem zawodowym. Takie podejście byłoby istotnym krokiem w kierunku zapewnienia wsparcia psychologicznego dla personelu medycznego i walki z wypaleniem zawodowym.
Wartością niezmiernie istotną, która powinna znaleźć swoje miejsce w kodeksie zawodowym pielęgniarek, jest stawianie swojego zdrowia i potrzeb na wysokim miejscu. Pielęgniarki, jako opiekunowie innych, często zapominają bowiem o sobie, poświęcając swoje zdrowie i dobrostan dla dobra pacjentów. Jednakże, kodeks zawodowy powinien w większym zakresie przypominać nam, że dbanie o siebie jest niezbędne do efektywnego świadczenia opieki zdrowotnej.
Pielęgniarki powinny być zachęcane do podejmowania działań mających na celu prowadzenie zdrowego stylu życia, zarządzanie stresem oraz dbanie o swoje emocje i potrzeby psychiczne. Odpowiednie zapisy w kodeksie mogą pomóc pielęgniarkom zrozumieć, że opieka nad sobą samym jest równie ważna, jak opieka nad innymi, co przyczyni się do zwiększenia ich dobrostanu i efektywności zawodowej.
Warto również podkreślić, że kodeks ten nie może „zapominać” o przyszłych pielęgniarkach i pielęgniarzach, którzy kształcą się już w dziedzinie opieki zdrowotnej.
Dlatego ważne jest, aby w znalazły się w nim wyraźne zapisy dotyczące okazywania szacunku studentom pielęgniarstwa oraz udzielenia im pomocy w zrozumieniu medycznego świata przez doświadczone pielęgniarki. Powinny one być zachęcane do udzielania wsparcia i dzielenia się swoją wiedzą i doświadczeniem z przyszłymi pokoleniami pielęgniarek.
Z tego powodu w kodeksie etyki powinny znaleźć się zapisy, które promują aktywną rolę pielęgniarek jako pewnego rodzaju mentorów oraz zachęcają je do udzielania pomocy i wsparcia studentom w ich rozwoju zawodowym. Zapewnienie studentom praktycznych doświadczeń jest przecież kluczowe dla ich rozwoju na drodze do zdobycia zawodu i do przygotowania ich do pełnienia roli pielęgniarki w przyszłości. Dlatego pielęgniarki powinny wspierać, w miarę swoich możliwości, kształcenie studentów w zakresie wykonywania świadczeń pielęgniarskich pod nadzorem ich nauczycieli i opiekunów zajęć praktycznych.
Włączenie tych podpunktów do kodeksu zawodowego pielęgniarek byłoby ważnym krokiem w kierunku budowania pozytywnego środowiska edukacyjnego i wspierania rozwoju zawodowego przyszłych pokoleń pielęgniarek.
„Kodeks etyki zawodowej pielęgniarki i położnej Rzeczpospolitej Polskiej” to nie tylko zbiór zasad, ale również wyraz profesjonalizmu i oddania pacjentom. Od empatii i troski o prywatność pacjenta, poprzez odpowiedzialne wykorzystanie wiedzy, aż po dbanie o własne zdrowie psychiczne i fizyczne – każdy jego punkt ma swoje decydujące znaczenie dla wysokiej jakości opieki zdrowotnej.
Jednak, aby móc być rzeczywiście skutecznym, Kodeks musi być elastyczny i dostosowywać się do zmieniających się warunków i potrzeb społecznych. Wchodząc w nowe czasy, pielęgniarki muszą być przecież gotowe do unowocześnienia swoich praktyk, aby sprostać dynamicznie zmieniającym się wyzwaniom opieki zdrowotnej.
Nie wolno zapominać w nim również o przyszłych pokoleniach pielęgniarek. Udzielanie wsparcia studentom i zapewnienie im możliwości rozwoju jest kluczowe dla przyszłości profesji.
Włączając te nakazy do kodeksu zawodowego, pielęgniarki i położne mogą wspólnie dążyć do zapewnienia wysokiej jakości opieki zdrowotnej dla wszystkich pacjentów.
Piśmiennictwo:
1. Kodeks etyki zawodowej pielęgniarki i położnej Rzeczpospolitej Polskiej:NOWY „KODEKS ETYKI ZAWODOWEJ PIELĘGNIARKI I POŁOŻNEJ RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ” – Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych w Białej Podlaskiej (oipip-bp.pl).
Proszę zostaw odpowiedź