Geriatryczna Ścieżka Opieki Koordynowanej w POZ

CZ. I

Dane demograficzne jasno wskazują, że społeczeństwo bardzo szybko się starzeje. Nawet najwięksi optymiści nie maja wątpliwości, że za kilka lat problem nas przerośnie.

Opieka geriatryczna w naszym kraju przegrywa z powszechnym przekonaniem, iż pacjent w podeszłym wieku nie różni się od tego w sile wieku, więc oddziały geriatryczne ani specjaliści z tej dziedziny nie są potrzebni. Te błędne przekonania niestety podziela także część środowiska medyków.

Pacjenci w podeszłym wieku, zaś, krążą w systemie odwiedzając kolejnych specjalistów, licytując się na ilość wizyt w kalendarzu. Daje im to błędne poczucie realnego i najlepszego w ich mniemaniu, wpływu na poprawę swojego zdrowia.

Skutki takich przekonań możemy zaobserwować w swoim otoczeniu.

Polipragmazja to pierwszy, poważny problem. Wielu lekarzy, którzy najczęściej nie wiedzą o wizytach pacjentów u innych specjalistów i przepisanych lekach, przepisują kolejne, często te same farmaceutyki pod inną nazwą producenta, lub leki powodujące interakcje z już przyjmowanymi. Prowadzi często do nadużycia i negatywnej reakcji organizmu.

Postępująca utrata sprawności fizycznej i psychicznej, która może prowadzić do upadków, niedożywienia, odwodnienia i uruchomienia kaskady objawów i całkowitej dekompensacji organizmu i konieczności długotrwałej hospitalizacji, to kolejna, niezwykle istotna kwestia związana ze starzeniem się organizmu.

Narastające trudności w organizacji życia codziennego w podeszłym wieku często narastają powoli, niezauważone nawet przez najbardziej troskliwych bliskich. Zaburzenia pamięci, dezorientacja jest bagatelizowana i tłumaczona starością.

Dopiero upadek, złamania, czy majaczenie jest tym sygnałem alarmowym, który w trybie nagłym wszystkich mobilizuje. Doświadczenie pokazuje jednak, że powrót do pełnej sprawności sprzed niepomyślnego zdarzenia jest bardzo rzadka.

Nie możemy pozwolić na to, by człowiek został dotknięty często nieodwracalnymi skutkami starzenia się organizmu, a którym można zapobiec.

Profilaktyka w wieku podeszłym jest najbardziej potrzebna w podstawowej opiece zdrowotnej. 

Wiele pielęgniarek pracujących w POZ jest specjalistami pielęgniarstwa geriatrycznego oraz rodzinnego, i to ich potencjał powinien być w pełni wykorzystywany. Posiadają bowiem wiedzę i umiejętności, ale również szerokie kompetencje, aby ten rosnący ciągle odsetek pacjentów 65 plus objąć całościową opieką geriatryczną.

Nawet nie przeprowadzając badań statystycznych, jesteśmy gotowi zaryzykować postawienie tezy, iż przekazanie w ręce pielęgniarki narzędzi w postaci świadczenia gwarantowanego i odrębnie finansowego w POZ pozwoli na zaoszczędzenie milionów złotych przeznaczanych na hospitalizację i intensywne leczenie seniorów, którego można uniknąć.

Systematyczne wizyty profilaktyczne edukacyjno-kontrolne gwarantowane przynajmniej raz na dwa lata po 65 roku życia i jedna po ukończeniu 70 r.ż. są inwestycją w podtrzymanie zdrowia, sprawności fizycznej, wyłapaniu wczesnych zmian sugerujących wystąpienie otępień o różnej etiologii, itd., zwłaszcza u pacjentów, którzy odmawiają wizyt ambulatoryjnych w miejscu złożenia deklaracji.

Pielęgniarki specjalistki w dziedzinie geriatrii zawierają uprawnienia:

Opracowywanie kompleksowego planu opieki wykorzystując wiedzę i umiejętności specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa geriatrycznego.

– wywiad i badanie fizykalne pacjenta

– analiza dokumentacji z przebiegu leczenia i zaleceń terapeutycznych

– określenie zapotrzebowania na opiekę i deficytu wiedzy w tym zakresie zarówno pacjenta i rodziny.

– Ordynacja i kontynuacja leczenia farmakologicznego (pod warunkiem ukończenia studiów II stopnia od naboru 2017/2018 lub kursu specjalistycznego);

– Ordynacja i zlecenie zaopatrzenia w wyroby medyczne (pod warunkiem ukończenia studiów II stopnia naboru 2017/2018 lub kursu specjalistycznego);

– Skierowanie na badania laboratoryjne i diagnostyczne;

– Skierowanie do objęcia opieka społeczną i ścisła współpraca z pracownikiem socjalnym oraz opiekunką medyczną;

– Skierowanie do lekarza POZ w razie podejrzenia ryzyka wystąpienia choroby

– Współpraca z pielęgniarką POZ i lekarzem POZ

-Kompleksowa opieka nad człowiekiem w podeszłym wieku, pomoc w rozwiązywaniu złożonych problemów zdrowotnych i psychospołecznych.

– Prowadzenie edukacji zdrowotnej osób w podeszłym wieku i ich rodzin ukierunkowanej na samoopiekę. Zakres świadczeń obejmuje również opiekę nad pacjentem z chorobą nowotworową, z poszanowaniem jego przekonań religijnych i kulturowych.

Jako społeczeństwa nie stać nas na ignorowanie roli pielęgniarki i niewykorzystanie kompetencji pielęgniarek, a zwłaszcza pielęgniarek geriatrycznych w sytuacji coraz większego starzenia się ludności.

Pielęgniarki specjalistki pielęgniarstwa rodzinnego posiadają wiele wspólnych uprawnień z pielęgniarstwem geriatrycznym. 

W kolejnym wpisie przedstawimy szczegółowe zadania, do których uprawnione są pielęgniarki specjalistki w dziedzinie Pielęgniarstwa geriatrycznego.

Lic. piel. Jolanta Biernacka

Specjalista Pielęgniarstwa geriatrycznego

Pielęgniarka rodzinna.

Członek SPC.