Stosunek Świadków Jehowy wobec praktyk medycznych

W poprzednich artykułach nakreślone zostały podstawowe wartości Świadków Jehowy, ich kultura, życie codzienne oraz tradycje związane z wyznaniem.

Pielęgniarstwo transkulturowe – Świadkowie Jehowy

Styl życia Świadków Jehowy

Nawiązując do poprzednich artykułów przedstawiamy ostatnią część cyklu dot. Świadków Jehowy – stosunek wyznawców wobec praktyk medycznych.

Podejmowanie decyzji i świadoma zgoda

Świadkowie sami szukają opieki medycznej, gdy jest im potrzebna. Sądy uznają autonomię pacjenta i jego prawo do samostanowienia przy podejmowaniu decyzji w sprawach zdrowia i chronią je zasadą świadomej zgody i świadomego wyboru leczenia. Dotyczy to również dojrzałych małoletnich. Pacjent powinien być dokładnie poinformowany o rozpoznaniu, rokowaniu i zaleceniach co do leczenia, aby mógł podejmować w tych sprawach świadome decyzje. Rodzice mają ustawowe i naturalne prawo podejmowania decyzji za swoje dzieci.

Szczepienia

W grudniu 1952 roku Towarzystwo Strażnica ogłosiło, że szczepienia ochronne są dla Świadków Jehowy dozwolone. W języku polskim ogłoszono to w połowie roku 1953. Przestano wtedy nazywać szczepionki „karmieniem krwią”. Po wprowadzeniu zgody na przeprowadzanie szczepień u Świadków Jehowy Towarzystwo Strażnica zaraz obwarowało ją. Warunkiem stało się przeprowadzanie ich bez składników krwi w szczepionkach, co czasem uniemożliwia szczepienie.

Sztuczne zapłodnienie, regulacja urodzeń

• Każda para osobiście i z poczuciem odpowiedzialności decyduje, czy będzie stosować odpowiednie metody planowania rodziny. 
• Wystrzegają się metod o działaniu poronnym.
• Uważają, że zapłodnienie in vitro komórki jajowej kobiety plemnikiem mężczyzny nie będącym jej mężem można porównać do cudzołóstwa i dlatego jest to nie do przyjęcia.
• Nie akceptują zastępczego macierzyństwa.

Aborcja

• Świadome wywołanie poronienia jest niedopuszczalne.
• Jeśli w czasie porodu trzeba wybrać między życiem matki a życiem dziecka, decyzja należy do rodziców.

Co jeśli ciąża jest wynikiem gwałtu lub stosunku kazirodczego? 

Chociaż wobec matki dopuszczono się przestępstwa, dziecko nie ponosi za to winy. Przerwanie jego życia oznaczałoby odpowiedzenie aktem przemocy na akt przemocy.

Eutanazja

Świadkowie sądzą, że należy czynić rozsądne wysiłki, by przedłużyć/ podtrzymać życie.Jednak Biblia nie wymaga podejmowania nadzwyczajnych, skomplikowanych czynności aby podtrzymywać przy życiu osobę umierającą.

Transfuzja krwi

Świadkowie Jehowy uważają, że transfuzja jest zakazana w niektórych fragmentach biblijnych. Wykluczają przetaczanie krwi pełnej, krwinek czerwonych, krwinek białych, płytek krwi i osocza. Stanowisko religijne świadków Jehowy nie zabrania całkowicie stosowania frakcji krwi, takich jak czynniki krzepnięcia czy interferony. Każdy świadek musi sam zdecydować czy przyjąłby immunoglobuliny lub surowicę zawierającą tę frakcję.

Świadkowie Jehowy nie zgadzają się na przedoperacyjną donację krwi własnej, czyli pobranie krwi przed operacją i przechowywanie jej do ponownego przetoczenia.

Świadkowie akceptują płyny niekrwiopochodne zwiększające objętość krwi. Z racji podejścia do problemu krwi, wśród Świadków Jehowy nie ma zbyt wielu lekarzy, zatem nie ma czegoś takiego jak leczenie się tylko u współwyznawców.

Metody alternatywne wobec transfuzji

Metody alternatywne obejmują przemyślane stosowanie odpowiednich strategii klinicznych w leczeniu krwotoku i niedokrwistości. Strategie te polegają na skojarzonym stosowaniu leków, urządzeń i technik medycznych w celu zmniejszenia lub wyeliminowania utraty krwi oraz pobudzenia produkcji krwi własnej pacjenta. Takie leczenie czy podejście określa się mianem bezkrwawej medycyny lub oszczędzania krwi.

Przeszczepianie narządów

Świadkowie Jehowy w swej doktrynie przeszli długą drogę od potępienia transplantologii, nazywając przeszczepianie narządów grzechem i kanibalizmem. Obecnie akceptują przeszczepianie organów, ale pod warunkiem pozbawienia ich całkowicie krwi, której przetaczania wciąż nie akceptują. Biblia zakazuje spożywania krwi, ale nie ma w niej bezpośredniego przykazania zabraniającego korzystania z innej tkanki ludzkiej. Dlatego decyzja, czy zgodzić się na przeszczep jakiegoś narządu, jest sprawą osobistą.