Stosunek katolicyzmu wobec zdrowia, choroby i śmierci

Stosunek katolicyzmu wobec zdrowia, choroby i śmierci

W wierze chrześcijańskiej uważa się, że życie i zdrowie fizyczne są cennymi darami powierzonymi przez Boga. Należy się o nie troszczyć, uwzględniając potrzeby drugiego człowieka i dobro wspólne. Tymczasowość życia ludzkiego uwidacznia się w chorobie i cierpieniu. Postawa wobec zdrowia gloryfikuje cierpienie jako drogę do zbawienia. Kult ciała jest niedopuszczalny

Podstawowe założenia:

  • Zakaz używania narkotyków
  • Niegodziwością etyczną jest nadużywanie tytoniu, a nie jego używanie 
  • Niedziela ma być dniem odpoczynku, poświęconego życiu rodzinnemu, kulturalnemu, społecznemu i religijnemu, z obowiązkowym uczestnictwem w Mszy Świętej
  • Zdecydowanie odrzucenie przemysłu rozrywkowego promującego pasywność i rozrywkę ukierunkowaną wyłącznie na przyjemność
  • Nie ma ograniczeń dotyczących spożywania pokarmów, ani sposobów ich przygotowywania i podawania.  Zalecane jest umiarkowanie/wstrzemięźliwość mające za zadanie poszanowanie zdrowia. Kultura poszczenia została na przestrzeni dziejów mocno zredukowana (piątki, Środa Popielcowa, Wielki Piątek). Dotyczy osób od 14 do 60 r.ż.

Transplantacja narządów, transfuzja krwi:

  • Dopuszcza się transplantacje narządów i transfuzję krwi
  • Przeszczepy autologiczne są usprawiedliwione zasadą, w myśl której można zadysponować pewną część organizmu dla dobra całego ciała
  • Przeszczepy homologiczne (w ramach tego samego gatunku) są usprawiedliwione przez zasadę solidarności i miłości (dar wobec cierpiących)
  • Narządy można pobierać od dawcy zmarłego i żywego o ile nie niesie to poważnej i nieodwracalnej szkody dla dawcy 
  • Etyka zabrania ofiarowywania wszystkich narządów (mózgowie, gruczoły płciowe) 
  • Można w sztuczny sposób zastępować funkcje organizmu w celu zachowania narządów do przeszczepu 
  • Przeszczepy heterologiczne (różne gatunki) z moralnego punktu widzenia nie zawsze są naganne, każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie (można rogówki, nie można gruczołów płciowych)

In vitro:

Szczególnie naganne jest zapłodnienie nasieniem pobranym z banku nasienia, ponieważ jest ono przeciwne związkowi małżeńskiemu, godności małżonków, powołaniu rodzicielskiemu i prawu dziecka od poczęcia i przyjścia na świat w małżeństwie i dzięki małżeństwu. Kościół nie zakazuje w sposób kategoryczny stosowania różnych środków sztucznych, których jedynym celem jest ułatwienie naturalnego aktu (sztuczne zapłodnienie homologiczne w obrębie małżeństwa nasieniem małżonka pod warunkiem, że zostało ono uzyskane przez normalny akt małżeński).

  • Zapłodnienie in vitro jest niegodziwe, nie dokonuje się w wyniku aktu małżeńskiego, lecz poza nim
  • Niedopuszczalne jest wykorzystywanie gamet osób obcych
  • Niedopuszczalne jest sztuczne zapłodnienie kobiet niezamężnych lub pozostających w związkach nieformalnych
  • „Macierzyństwo zastępcze” stoi w sprzeczności z godnością kobiety, jednością małżeństwa i godnością prokreacji osoby ludzkiej.
  • Poczęcie, ciąża, narodziny i wychowanie mają być wyłącznym dziełem rodziców. 

Antykoncepcja

Biblia nie wypowiada się wprost o rodzajach środków antykoncepcyjnych. Można w niej jednak znaleźć bardzo ważne fundamenty do dyskusji o planowaniu rodziny. Bóg niewątpliwie zachęca ludzi do płodności, do posiadania dzieci. Dziecko jest Bożym darem, znakiem błogosławieństwa dla rodziców.

Antykoncepcja jako taka (niezależnie od przyjętej metody) jest naruszeniem wewnętrznej integralności aktu małżeńskiego, który ma być z jednej strony aktem jednoczącym małżonków, a z drugiej – aktem wewnętrznie płodnym, otwartym na nowe życie, zgodnie z wpisaną w ludzką naturę celowością. Oczywiście, są okresy, kiedy kobieta nie może zajść w ciążę (niepłodna część cyklu miesięcznego), niemniej współżycie w tym okresie nie narusza wewnętrznej struktury aktu małżeńskiego i jest godziwe. 

Kościół nie może zatem zaakceptować antykoncepcji z powodów antropologicznych: ukazana w Objawieniu godność osoby ludzkiej i przymierza małżeńskiego nie daje takiej możliwości.

Aborcja

  • Świętość każdego etapu życia od naturalnego poczęcia do naturalnej śmierci
  • Prawo do życia należy do praw osobowych człowieka
  • Źródłem wszelkiego życia jest Bóg, On je stwarza, podtrzymuje i zabiera
  • Jakikolwiek świadomy zamach na życie nienarodzonych jest niedopuszczalny 
  • Aborcja jest zabójstwem bezbronnej istoty ludzkiej (kara ekskomuniki)
  • Za przeprowadzenie aborcji w równym stopniu odpowiada matka i ojciec nienarodzonego dziecka, a także wszelkie osoby uczestniczące w zabiegu
  • Jeszcze żyjący płód powinien być ochrzczony, co jest obowiązkiem pracowników ochrony zdrowia
  • Płodowi martwemu należy się taki sam szacunek jak każdemu zmarłemu (pochówek)
  • Płód nie może stać się przedmiotem eksperymentów, ani źródłem narządów do przeszczepu 

Eutanazja

Podstawą odrzucenia eutanazji z religijnego punktu widzenia jest fakt, iż człowiekowi nie wolno niszczyć życia, które jest darem Boga jedynego i absolutnego Pana życia i zawiera w sobie określone zobowiązania i człowiek zaś jest tylko jego użytkownikiem.

Podstawą odrzucenia eutanazji z personalistycznego punktu widzenia jest to, że życie każdego człowieka ma jednakową wartość i sens z racji faktu stworzenia go przez Boga dla życia wiecznego, w świetle którego ujmuje sens cierpienia. Bóg bowiem miłuje i szanuje każdego człowieka nawet wtedy, gdy nie przedstawia on jakiejkolwiek społecznej czy ekonomicznej wartości. Godność ludzka oparta na Bogu przysługuje człowiekowi jako osobie, a wolność moralna ma służyć do realizacji pełni jego osobowości.

Proszę zostaw odpowiedź

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.