Sytuacja jest jaka jest. Każdy z nas to przeżywa, a szczególnie personel medyczny niejako „oddelegowany” na pierwszą linię frontu pandemicznego.
Doskonale Państwo znają swój zawód i nie jedna/jeden Pani Pielęgniarka/Pan Pielęgniarz swoimi trafnymi decyzjami potrafiła/-ł zmienić losy, wydawałoby się beznadziejnego dyżuru, a tym samym zmienić pejzaż (kontekst) emocjonalny wszystkich dyżurantów: lekarzy, ratowników medycznych oraz wielu innych osób zaangażowanych w opiekę nad pacjentem.
Mówiąc wprost, to właśnie Panie Pielęgniarki oraz Panowie Pielęgniarze potrafią wykonać swoją pracę w taki sposób, że pacjent, który miał lada chwila odejść, wrócił z „dalekiej podróży”.
Jednak dziś … dziś jednak sytuacja jest zgoła odmienna: dezorientacja, stan strachu, czy wewnętrznej paniki powoduje, że bardzo trudno jest się dogadać z własnym organizmem oraz własnymi emocjami.
Dziś to Państwo potrzebują wrócić tak na dobre, tak na pewno z krainy paniki strachu lęku, somatyzacji objawów – jeśli takowe ktoś u siebie zauważył.
Dziś to Panie Pielęgniarki, Panowie Pielęgniarze muszą wrócić z tej podróży nie tylko dla nas Pacjentów, ale też dla Państwa Rodzin, a przede wszystkim dla Siebie Samych.
Byłoby mi bardzo przykro, gdyby Państwa dotychczasowe życie – pełne sensu, empatii i pełne ujmującej treści, zostało bardzo poranione przez lawinę, w żaden sposób nie kontrolowanych, chaotycznych emocji.
Dlaczego to robię ? Całe prawie 20 lat swojej zawodowej aktywności związany jestem z personelem medycznym – szczególnie Ratownikami i Pielęgniarkami, ale także z innymi grupami zawodowymi, aktualnie z Ochotniczą Strażą Pożarną, wcześniej lata 2007-2009 z Policją.
Przez 12 lat w Akademii Medycznej w Gdańsku – (aktualny GUMED), w ramach zajęć z socjologii medycyny miałem okazję, ze studentami m.in. Ratownictwa i Pielęgniarstwa, zastanawiać się nad emocjami, których mogą doświadczać w wykonywanym przez siebie zawodzie. Dziś podobnie jak i Państwo pracuję w szpitalu.
Lata temu, na prośbę jednego z gdańskich hospicjów zostałem poproszony o zrobienie warsztatu wspierającego w kryzysie.
Tak powstał warsztat pt. „Zabiegi poprawiające jakość życia pacjentów w stanach paliatywnych.”
Teraz szybciutko dostosowuję ów warsztat potrzeby aktualnej kryzysowej sytuacji: „Zabiegi poprawiające jakość życia zawodowego w stanach wyższej konieczności.”
Chciałbym, aby ten warsztat stał się przestrzenią dla dzielenia się i wymiany doświadczeniami oraz przyjrzenia się naszym własnym emocjom, tak aby szczególnie teraz te wszystkie negatywne emocje przeszkadzały Państwu jak najmniej w pracy oraz w Państwa życiu Rodzinnym.
Emocje nie poddają się żadnym „cudownym receptom”.
Innymi słowy, nagle, w tym całym chaosie pandemicznym nie poczujemy się lepiej, jeśli wspólnie sobie tego nie wypracujemy.
Zaczęliśmy w niedzielę 15 dnia marca 2020 r., zapraszam na kolejne, które odbywać się będą cyklicznie, w każdą niedzielę o godz. 17.00
Informacje dostępne w grupie: Grupa wsparcia – anty-stres Stowarzyszenie Pielęgniarki Cyfrowe https://www.facebook.com/groups/371138910501350/
Szymon Formela
Socjolog Medycyny,
Instruktor PTRM w zakresie I Pomocy Przedmedycznej
Proszę zostaw odpowiedź