Pielęgniarka – specjalista pielęgniarstwa chirurgicznego.

Bycie pielęgniarką w obecnych czasach nie jest rzeczą łatwą. Mimo, że jest to zawód autonomiczny, to zewsząd jesteśmy obserwowane, krytykowane i ciągle traktowane jako osoby do wykonywania zleceń przez lekarzy, a nie jako samodzielne pielęgniarki.

A przecież dziś profesjonalistka nie stoi w miejscu, podczas, gdy w tym czasie zmienia się świadomość i oczekiwania pacjenta. Inwestujemy w swój rozwój zawodowy, poprzez ciągłe zdobywanie wiedzy i nowych umiejętności, aby praca w zespole miała jak najlepszy efekt w powrocie pacjenta do zdrowia.

Moja przygoda z chirurgią rozpoczęła się ponad dwadzieścia lat temu, przez ten czas zmieniło się bardzo dużo. Technika, sprzęt, wiedza, kwalifikacje wciąż podnoszone na wielu kursach, specjalizacji. Zmienili się ludzie, czyli my i pacjenci wraz z rodzinami.

Pielęgniarstwo chirurgiczne jest jednym z najobszerniejszych działów.

Praca w oddziale chirurgicznym wymaga ogromnej wiedzy medycznej, pielęgniarka musi być przygotowana do kompleksowej opieki nad chorym, ale także musi umieć wyposażyć chorych i ich rodziny w wiedzę z zakresu: samokontroli, samoopieki, samopielęgnacji, co ma wpływ na dalszy rozwój choroby, ograniczenie do minimum jej następstw, oraz do powrotu do zdrowia i jego utrzymania.

Przypominamy, że szkolenie specjalizacyjne, zwane specjalizacją jest to rodzaj
kształcenia, który zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach
pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1435 z późn. zm.) ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę/rza specjalistycznej wiedzy i umiejętności w określonej dziedzinie
pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia oraz tytułu
specjalisty w tej dziedzinie.

Czas trwania specjalizacji to ok. 2 lat, zakończone egzaminem państwowym.

W zakresie umiejętności, pielęgniarka specjalistka w dziedzinie pielęgniarstwa
chirurgicznego potrafi wykonać wszelkie potrzebne czynności przygotowawcze do zabiegu operacyjnego, uwzględniając rodzaj zabiegu operacyjnego i rodzaj w trybie pilnym i planowym, określić cele, planować i realizować interwencje w odniesieniu do każdego pacjenta leczonego chirurgicznie.

Poza tym, posiada także wiele uprawnień do wykonywania czynności samodzielnie, bez zlecenia lekarskiego, między innymi.:

1. Oceny stan odżywienia chorego w okresie przed- i pooperacyjnym oraz
   dobranie dietę właściwej dla stanu klinicznego chorego;
2. Oceny natężenia bólu u chorego, również dziecka i podejmowanie działań
   pielęgnacyjno-terapeutycznych związanych z niwelowaniem bólu;
3. Oceny stanu rany, także u dzieci, rozpoznawanie wczesnych objawów jej
   zakażenia i dobranie środków, opatrunkowych do rodzaju rany i fazy jej
   gojenia (rana urazowa, operacyjna, rany przewlekłe); zdejmowanie szwów;
4. Analizy dokumentacji medycznej (m.in. karty informacyjne leczenia
   szpitalnego, skierowanie do szpitala);
5. Przeprowadzenia ukierunkowanego badania fizykalnego dorosłego;
6. Rozpoznawania i różnicowania objawów otrzewnowych;
7. Wykonania badania palcem przez odbyt;
8. Interpretowanie podstawowych wyników badań laboratoryjnych krwi i moczu;
9. Przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego, również dziecka,
   uwzględniając rodzaj zabiegu operacyjnego i rodzaj znieczulenia w trybie
   pilnym i planowym, planowanie i realizowanie interwencji w odniesieniu do
   każdego pacjenta leczonego chirurgicznie;
10. Rozpoznanie stanów zagrożenia życia u chorych leczonych chirurgicznie;
11. Dokonanie wstępnej oceny ciężkości urazów, ocena stanu świadomości
    chorych oraz uczestniczenie w diagnostyce urazów;
12. Oceny ryzyka wystąpienia powikłań u chorego w opatrunku gipsowym, na
    wyciągu i po zabiegu operacyjnym oraz wdrożenie sposobu profilaktyki
    powikłań;
13. Podłączanie chorego do urządzeń monitorujących i pomiarowych oraz
    interpretacja odczytywanych parametrów i wyników badań diagnostycznych;
14. Udzielanie pacjentowi informacji dotyczącej doboru obuwia i/lub przyszłego
    zaopatrzenia ortopedycznego;
15. Oceny stanu dziecka po urazie;
16. Prowadzenie oceny stanu pacjenta z uwzględnieniem monitorowania stanu
    układu oddechowego, krążenia, centralnego układu nerwowego oraz
    podstawowych badań laboratoryjnych (gazometrii krwi włośniczkowej,
    stężenia glukozy we krwi, stężenia elektrolitów we krwi);
17. Podejmowanie decyzji o podjęciu działań ratunkowych lub odstąpieniu od
    czynności ratunkowych;
18. Prowadzić podstawową i zaawansowaną resuscytację krążeniowo-oddechową
    u osób dorosłych, dzieci, niemowląt, według obowiązujących wytycznych;
19. Wykonać intubację dotchawiczą w sytuacji nagłego zatrzymania krążenia bez
    użycia środków zwiotczających oraz prowadzić wentylację zastępczą;
20. Wykonać EKG, defibrylację z użyciem AED i manualnego defibrylatora;
21. Opatrzyć rany, tamować krwotoki, unieruchomić złamania, zwichnięcia i
    skręcenia;
22. Unieruchomić kręgosłup ze szczególnym uwzględnieniem odcinka szyjnego;
23. Rozpoznać zagrożenia w miejscu zdarzenia oraz przygotować pacjenta do
    transportu kwalifikowanego;
24. Wykonać segregację medyczną i koordynować działania medyczne na miejscu
    zdarzenia; odebrać poród w warunkach poza szpitalnych.

Źródła: http://pielegniarkabyc.pl/blog/2018/11/06/specjalizacja-chirurgiczna-dla-
pielegniarek/
http://www.ckppip.edu.pl/uploads/docs/Programy_ksztalcenia/Szkolenia%20specjalizacyjne_
1/Piel%C4%99gniarstwo%20chirurgiczne.pdf
http://www.oipp.lodz.pl/index.php?szk=SZKOLOKON#szkolenia_specjalizacyjne