Czy chcesz ją wykorzystać?
Cel? Reorganizacja naszego myślenia.
Wyobraźmy sobie teraz, że zatrzymał się czas. Każdy z nas jest inny, ma inną sytuację życiową, jedna/en z nas jest studentką, ktoś inny zaczyna pracę. Wiele z nas wchodzi w fazę zakładania rodziny, inne zaczynają „babciowanie”. Wiele osób jest jeszcze gdzie indziej.
Wszystkich nas jednak łączy pielęgniarstwo i położnictwo. Nasz zawód.
Pielęgniarki i położne są świetnie wykwalifikowanymi specjalistami w swoich dziedzinach pielęgniarstwa.
Teraz należy uwolnić inny potencjał zawodowy, a mianowicie pracę z innymi pielęgniarkami (położnymi) dla osiągnięcia wspólnego celu, którym jest jednokierunkowe myślenie dla dobra zawodu.
Nie może być miejsca na kłótnie i spory zewnętrzne.
Nie powinny nas interesować inne grupy zawodowe, one niech „sprzątają własne podwórko”.
Nie powinniśmy pozwalać, by ktoś nas próbował poróżniać.
Mamy bronić interesu naszego zawodu.
Każda z nas jest członkiem korporacji, która może i powinna funkcjonować lepiej!
Z pomocą środowiska, Stowarzyszenie Pielęgniarek Cyfrowych już to robi.
Wszystko dla dobra nas wszystkich.
Przykład: „Jeśli mojej koleżance po fachu, dyrektor przyznaje podwyżkę, to za chwilę ja piszę podanie o podniesienie mojej płacy i sama ją dostaję…,bo jeżeli nie, to w każdej chwili mogę zrezygnować z pracy u tego pracodawcy.” (wypowiedzenie umowy o pracę).
Tak to działa.
Jesteśmy systemem naczyń połączonych.
Skoro pracodawca nie szanuje mojego doświadczenia, to może ktoś inny bardziej je doceni…
Czy my już potrafimy dyktować warunki?
Przykłady protestów w Białymstoku, Lublinie, Przemyślu, Rybniku i wielu innych pokazują, że zaczynamy tę umiejętność rozwijać.
Czy mamy fachowców i silnych liderów w pielęgniarstwie i położnictwie?
W cyklu „pielęgniarka ekstremalnie” widzimy ludzi bardzo pozytywnych, o szerokiej wiedzy i kompetencjach, którzy pokazują, że nasza profesja to szeroki przekrój charyzmatycznych osobowości.
Teraz trzeba zebrać się w celu myślenia jednokierunkowego i… działać!
Powie ktoś „Pani Kasiu ja pracuję 20 lat dla samorządu…” A ja odpowiadam…
To teraz pracujmy RAZEM ! Co dwie głowy, to nie jedna.
Nikt nie jest samotnym punktem. A to właśnie wspólny cel powinien być górą. Kooperacja, bo razem możemy więcej!
Przykład: Gdyby popatrzeć na grupę „badaczy w świecie akademickim”, to często sytuacja wygląda tak, że młody badacz boi się o swój indywidualny dorobek i wkład w projekt, w którym pracuje.
Z czego to wynika? Dlaczego tak jest?
Bo ci ludzie publikują wraz ze swoimi przełożonymi i wszyscy zakładają, że skoro jesteś w jego zespole to laury należą się szefowi…
Paradoks sytuacji dowodzi, że w takich dziedzinach, jak matematyka, czy historia i nie tylko, ludzie zamykają się w skorupach i często marnują czas i energię na „nieważne” lub nie istotne tematy. Wielu badaczy nie odnosi sukcesu.
Kooperacja i umiejętność współpracy. Słowo RAZEM daje przewagę.
W następnej części wytłumaczę, jakie działania podjąć byśmy utworzyli niezatapialny okręt.
Czyli, co należy zrobić, by pielęgniarstwo i położnictwo w Polsce było korporacją nie do ruszenia ?
Proszę zostaw odpowiedź