Placówki ochrony zdrowia zatrudniają szereg pracowników, sprawujących bezpośrednią bądź pośrednią opiekę nad pacjentami. Zarówno lekarze, pielęgniarki, fizjoterapeuci, opiekunowie medyczni, jak i diagności laboratoryjni, farmaceuci, salowe, kadry czy też zespół zarządzający, wszyscy mają wpływ na jakość opieki nad chorym.
Machina placówek ochrony zdrowia opiera się głównie na relacjach interpersonalnych i komunikacji wewnętrznej pracowników.
Zgodnie z badaniami, pracownicy preferują kontakt mieszany – zarówno formalny jak i nieformalny. Co to oznacza w praktyce?
Zdecydowanie największy wpływ na charakter komunikacji mają cechy osobowościowe jednostek. Osoba ekstrawertyczna, otwarta na ludzi, będzie dążyła do jak najczęstszych kontaktów nieformalnych podczas przekazywania informacji, chcąc zapewnić dodatkową pozytywną atmosferę współpracy. Osoby introwertyczne, ceniące sobie swoją przestrzeń, bardziej zdecydowanie postawią na kontakty formalne, ograniczając się do przekazywania precyzyjnych informacji o pacjencie, niekoniecznie wchodząc w szczegóły życia prywatnego.
W niektórych placówkach charakter relacji będzie determinowała hierarchia zatrudnienia, bądź zajmowane stanowisko pracy. Część placówek wymaga w swoim statucie zwracania się do siebie zgodnie z posiadanym wykształceniem i rangą. Taka zasada wymusza na pracownikach korzystanie z komunikacji formalnej, ubogaconej o tytułowanie rozmówcy oraz przestrzeganie zasad etykiety. Istnieje również analogia, w niektórych placówkach managerowie wręcz aprobują komunikację nieformalną, poprzez mówienie do siebie po imieniu oraz utrzymanie luźnej atmosfery w pracy zespołu.
Dodatkowym faktorem jest atmosfera pracy. Według badań prawie połowa respondentów uznała, iż atmosfera pracy wpływa znacząco na relacje pomiędzy personelem medycznym. Czynności wykonywane w szpitalu wymagają w większości pracy grupowej, a dobra atmosfera w pracy sprzyja efektywności grupy. Dobre relacje pozwalają również na rozluźnienie komunikacji interpersonalnej z zespołem, co pozwala na poczucie większej swobody pracy i ograniczenie kontaktów formalnych jedynie do sytuacji koniecznych.
Jak wygląda relacja w waszych miejscach pracy? Preferujecie kontakt formalny czy nieformalny? A może atmosfera bądź pracodawca generuje określony rodzaj komunikacji?
Przekształcenia strukturalne i społeczne w ochronie zdrowia. R. Lewandowski M. Kautsch Łódź 2012
mgr pielęgniarstwa, trener VCC Alicja Artych
Po ostatnim zróżnicowaniu płac przez zapisy ustawy, która jest oderwana od realiów pracy pielęgniarek wygląda fatalnie. Zniszczyła i całkowicie odebrała chęci, poniżyła godność i postawiła pielęgniarki w hierarchii nic nie umiejących i nie douczonych. Co jest dyskryminacją osobowościową i tragicznym społecznie krokiem dla tysięcy pielęgniarek z olbrzymim doświadczeniem. Pielęgniarek , które przez lata pracowały po 2 etaty i utrzymywały ten system z powodu braku chętnych do tej ciężkiej pracy i uczyły młode pokolenie. Kształcenie nie polega na powielaniu posiadanych już kwalifikacji tylko na ich unowocześnianiu. Każda pielęgniarka ma liczne kursy, jeździła na konferencje, szkolenia. Teraz została ta grupa poniżona płacowo. Jak ma się czuć pielęgniarka z ponad 30 letnim stażem pracy, gdy wykonując te same czynności przy chorym za miesiąc pracy dostaje o3tyś mniejsze dochody. To zapewne nie wpłynie na chęci do pracy.