W poprzednim wpisie znalazły się rozważania i konsekwencje błędów w komunikacji z pacjentem. Mając na uwadze wcześniejsze informacje, jakie w takim razie są cechy właściwej komunikacji? O czym musimy pamiętać pracując z chorym?
Wiarygodność, profesjonalizm i życzliwość
Według najnowszych badań zawody medyczne są jednymi z zawodów najbardziej poważanych i godnych zaufania. Pacjent powierza nam swoje zdrowie. Zdrowie jest najwyższym dobrem, więc oddaje nam swoją największą wartość. Bez zdrowia nie ma życia, jak i życie bez zdrowia jest często bardzo trudne. Wykazując się profesjonalizmem w wykonywanych procedurach oraz okazanie życzliwości w kontakcie zapewnia wysoki poziom zaufania i pozytywne efekty leczenia oraz współpracy. Pacjent częściej posłucha zaleceń od osoby o miłej aparycji.
Indywidualne podejście
Dla każdego choroba staje się osobistą tragedią. W codziennej pracy dla nas może osoba stać się kolejnym pacjentem. Zajmując się grupą ludzi, zapominamy o ich indywidualnych potrzebach i troskach. Pomijamy psychologiczne podłoże choroby pacjenta. Trudność w radzeniu sobie z samoopieką, stosowaniu się do zaleceń stosowanych w warunkach domowych. Indywidualne podejście pozwala na celowane rozpoczęcie leczenia, oraz kontynuację procesu zdrowienia w przestrzeni domowej pacjenta.
Przewaga słuchania, stosowanie pytań otwartych — które dają możliwość swobodnej wypowiedzi
Znaczna część diagnostyki polega na interpretacji wywiadu wstępnego z pacjentem. Zasypując pacjenta sugerującymi pytaniami możemy jedynie zakłócić faktyczny obraz schorzenia. Warto skupić się na słuchaniu zgłaszanych dolegliwości przez pacjenta oraz wysuwaniu dzięki tym wypowiedziom trafnych wniosków.
Zrozumiałość i prostota przekazu
W naszej pracy posługujemy się medycznymi określeniami, niekiedy nawet żargonem szpitalnym. Jest on niestety bardzo często niezrozumiały dla przeciętnego pacjenta, szczególnie takiego, który nie korzysta często z opieki zdrowia. Porozumiewając się z pacjentem warto o tym pamiętać. Większość wypowiadanych kwestii zawierających informacje dotyczące procedur medycznych może być niejasna dla chorego.
Stymulowanie do przekazu zwrotnego, zachęcanie do wyjaśniania problemów, które pacjent sygnalizuje tylko ogólnikowo
Relacja z pacjentem opiera się na jego współpracy z medykiem. Przekazujemy wiele informacji na temat przeprowadzanej diagnostyki, dalszego leczenia. By mieć pewność, że treści są zrozumiałe dla pacjenta, istotne jest zadawanie pytań choremu, które będą mieć na celu sprawdzenie zrozumienia wcześniej padających kwestii. Przekaz zwrotny ze strony pacjenta może dotyczyć także reakcji na zastosowane leczenie lub wyjaśnienie problemów, o których pacjent jedynie wspomina. Warto w takiej sytuacji zagłębić się w temat i spróbować uzyskać od chorego więcej informacji, pamiętając, by nie osaczyć go nadmiernymi pytaniami.
Poznawanie potrzeb pacjenta i ich zaspokojenie
Osoba chora ma szereg potrzeb, od fizjologicznych, psychologicznych po społeczne. Nie zawsze będzie chętny by o nich mówić, a jest ryzyko, iż niezaspokojenie którejś z nich znacznie wpływa na ogólne samopoczucie. To po naszej stronie leży trafne rozpoznawanie tych potrzeb, określenie ich istotności dla pacjenta oraz podjęcie próby rozwiązania pojawiającego się problemu. Dzięki temu, zdobywamy zaufanie chorego oraz bezpośrednio wpływamy na proces adaptacji i leczenia.
Alicja Artych – mgr pielęgniarstwa, trener VCC
Proszę zostaw odpowiedź