Trzecia część pracy naszej koleżanki ze Stowarzyszenia, poprzednie części TUTAJ i TUTAJ
Skutki wypalenia zawodowego można rozpatrywać w różnych aspektach: w płaszczyźnie indywidualnej, interpersonalnej, organizacyjnej.
Kategorie uciążliwych i negatywnie ocenianych cech zawodu pielęgniarki:
- Wymagania wynikające ze specyfiki zawodu: zmianowość, praca w nocy, nieregularny tryb życia, kontakt z brudem, wydzielinami itp., obciążenie fizyczne związane z pielęgnacją i zabiegami, bliski kontakt fizyczny z chorym ryzyko zarażenia się.
- Obciążenia psychiczne: ogromna odpowiedzialność w trakcie podawania leków i wykonywania zabiegów, świadomość skutków własnych błędów (śmierć, pogorszenie stanu zdrowia), ciągła czujność i kontrola sytuacji w kontakcie z traumatycznymi elementami życia: kalectwo, ból, cierpienie, śmierć.
- Brak warunków leczenia, brak instrumentów bezpośredniego działania, m.in. brak leków, aparatury, sprzętu jednorazowego, środków opatrunkowych itp.; braki ogólne, np. złe warunki lokalowe, małe obsady pielęgniarskie w stosunku do ilości pacjentów, bariery architektoniczne; a także brak rozwiązań systemowych, np. zła organizacja opieki medycznej.
- Niskie zarobki:
- niewspółmierność poziomu zarobków w stosunku do wymagań zawodu i indywidualnego wysiłku;
- niskie wynagrodzenie w porównaniu do innych grup zawodowych.
- Niski status zawodowy, brak rzeczywistego uznania społecznego dla realnego trudu pielęgniarek.
- Zła współpraca zespołu terapeutycznego, wynikające z hierarchii zawodowej, różnorodności członków społeczności leczącej. Częste obniżanie wartości wysiłku wkładanego w pracę, pogardliwe traktowanie, brak uznania.
- Zła współpraca z pacjentem i jego rodziną: cechy osobowościowe pacjentów, wadliwa relacja z pacjentem, wynikające z nieodpowiedniego rozumienia przez niego roli pielęgniarki.
Autor: Ewelina Tymoszuk Członek Stowarzyszenia Pielęgniarki Cyfrowe