Zapraszamy do kolejnej części interesujących wyników badań pracy magisterskiej nadesłanej do SPC.
Cz. III
Sposoby rozwoju zawodowego, z których w ciągu ostatnich 5 lat korzystali respondenci:
- Prenumeraty czasopism medycznych, dla pielęgniarek i położnych
- Udział w konferencjach specjalistycznych, branżowych
- Samokształcenie (podręczniki, publikacje specjalistyczne)
- Webinaria dla pielęgniarek i położnych
- Udział w studiach I stopnia (licencjackich) z dziedziny pielęgniarstwa/położnictwa
- Udział w studiach II stopnia (magisterskich) z dziedziny pielęgniarstwa/położnictwa
- Kursy językowe
- Specjalizacja z jednej z dziedzin pielęgniarstwa lub położnictwa
- Udział w kursach specjalistycznych, kwalifikacyjnych, dokształcających
- Kursy lub szkolenia z innych dziedzin niż pielęgniarstwo i położnictwo
- Program mentoringowy w miejscu pracy
Według ankietowanych najpopularniejszą formą rozwoju jest samokształcenie, z którego skorzystało 72,8% respondentów, co obejmuje korzystanie z podręczników i publikacji specjalistycznych.
Udział w webinariach oraz konferencjach specjalistycznych również cieszy się dużą popularnością, odpowiednio 55,0% i 53,6% personelu pielęgniarsko-położniczego wskazało na te formy edukacji wykorzystane w ostatnich latach.
Studia wyższe, zarówno I, jak i II stopnia w dziedzinie pielęgniarstwa czy położnictwa, również są istotnym elementem kształcenia, z udziałem odpowiednio 22,8% i 53,0% respondentów.
Specjalizacje w konkretnej dziedzinie pielęgniarstwa lub położnictwa oraz udział w kursach specjalistycznych, kwalifikacyjnych, i dokształcających także są popularne, wybierane przez 47,0% i 52,3% badanych.
Na mniej tradycyjne metody, takie jak programy mentoringowe w miejscu pracy oraz kursy językowe, zdecydowało się odpowiednio tylko 7,0% i 12,9%.
Osoby motywujące respondentów do rozwoju osobistego:
- Bezpośredni przełożeni
- Koledzy/koleżanki z pracy
- Rodzina lub przyjaciele
- Celebryci / osoby sławne
- Samodzielnie się motywuję
Bezpośredni przełożeni są postrzegani jako najmniej motywujący (średnia 1,97), co może wskazywać na problemy w relacjach hierarchicznych lub brak adekwatnego wsparcia ze strony zarządu.
W porównaniu, rodzina lub przyjaciele (średnia 3,51) oraz własna motywacja do samodoskonalenia (średnia 4,35) są znacznie bardziej skuteczne w motywowaniu do nauki i rozwoju, co podkreśla znaczenie wsparcia społecznego i osobistego zaangażowania.
Celebryci i osoby sławne mają minimalny wpływ na motywację zawodową w tej grupie zawodowej (średnia 1,35), co jest zrozumiałe biorąc pod uwagę specyfikę pracy w sektorze zdrowia, która wymaga przede wszystkim solidnej wiedzy fachowej i umiejętności praktycznych.
Koledzy z pracy mają umiarkowany wpływ na motywację (średnia 2,58), sugerując, że środowisko pracy ma pewien, choć nie dominujący, wpływ na decyzje o rozwoju zawodowym.
Wsparcie respondentów otrzymywane ze strony przełożonych.
- Mam możliwość dopasowania grafiku do harmonogramu szkolenia, kursu etc.
- Otrzymuję wsparcie merytoryczne/duchowe
- Moi przełożeni motywują mnie do ciągłego rozwoju
- Mogę swobodnie wykorzystywać zdobytą wiedzę w swojej pracy
- To moi przełożeni informują mnie o nadchodzących wydarzeniach (kursy, szkolenia, konferencje, etc.)
- Otrzymuję pomoc w załatwianiu niezbędnych formalności
- Przełożeni pomagają w uzyskaniu dofinansowania na kształcenie
- Przełożeni pomagają w uzyskaniu urlopu szkoleniowego
Poziom wsparcia ze strony przełożonych jest oceniany jako umiarkowany do niskiego. Średnia ocena możliwości dopasowania grafiku pracy do harmonogramu szkoleń wynosi 2,91, co jest jednym z wyższych wyników, sugerując, że w niektórych przypadkach przełożeni są elastyczni w planowaniu czasu pracy w kontekście edukacji.
Najniższe oceny dotyczą pomocy przełożonych w uzyskaniu dofinansowania na kształcenie (średnia 1,66) i wsparcia w uzyskaniu urlopu szkoleniowego (średnia 1,93), wsparcie merytoryczne i motywacyjne również jest oceniane nisko (średnie odpowiednio 2,18 i 2,07), co może negatywnie wpływać na motywację pracowników do ciągłego rozwoju i efektywnego wykorzystywania zdobytej wiedzy w pracy (średnia 2,94).
Dodatkowo, informowanie o nadchodzących wydarzeniach edukacyjnych oraz pomoc w załatwianiu formalności są punktami ocenianymi nisko (średnie 2,07 i 1,84).
Zmiana miejsca zatrudnienia z powodu braku możliwości rozwoju.
Większość, czyli 54,6% (165 osób), odpowiedziała, że nie rozważała zmiany miejsca pracy z powodu braku możliwości rozwoju. Może to sugerować, że pomimo pewnych ograniczeń w obecnym miejscu zatrudnienia, te osoby mogą znajdować inne satysfakcjonujące aspekty swojej pracy.
Dokładnie 45,4% (137 osób) ankietowanych przyznało, że rozważało zmianę pracy ze względu na niewystarczające możliwości rozwoju w obecnym miejscu zatrudnienia.
To wskazuje na znaczną frustrację wśród pracowników ochrony zdrowia, którzy pragną się rozwijać i poszerzać swoje kompetencje zawodowe.
Jakub Sas
W kolejnym wpisie opublikujemy dalsze wyniki pracy.
Zapraszamy.