Każdy z nas marzy o długim życiu w zdrowiu. Jako medycy doceniamy nowe odkrycia i postępy medycyny. Jednak nauka podpowiada, że za nasze zdrowie w większej części odpowiadamy my sami. Według teorii pól Lalonda za zdrowie aż w 53% odpowiada styl życia człowieka.
Pielęgniarki i położne odgrywają ważną rolę w systemie opieki zdrowotnej, gdyż do ich zadań należy profilaktyka, edukacja i działania mające na celu potęgowanie zdrowia.
Chciałabym przybliżyć koncepcję slow joggingu oraz slow life, która wywodzi się z Japonii i jest sposobem na życie w zdrowiu i długowieczność.
O slow joggingu usłyszałam pierwszy raz od znajomej, która szeroko interesuje się kulturą japońską. Państwo to jest na drugim miejscu pod względem liczby stulatków, która kształtuje się na poziomie ok 52 tys. osób. Jest to ok. 10% populacji stulatków na całym świecie. Kolejną ciekawostką dotyczącą kondycji zdrowotnej Japończyków jest fakt, iż tylko 3,7% populacji dorosłych cierpi na otyłość (w Polsce oscyluje to na poziomie 16% populacji, a drugie tyle ma nadwagę). Z czego wynika ten fenomen?
Dan Buettner w swojej książce opisał zasady długowieczności panujące na wyspie Okinawa. Są to:
- Posiadanie ikigai – celu, dla którego budzisz się codziennie rano.
- Stosowanie diety bogatej w produkty roślinne: słodkie ziemniaki, tofu, miso, gorzki melon goya.
- Uprawianie przydomowego ogródka (redukcja stresu) oraz regularne spacery.
- Posiadanie grona bliskich znajomych – kręgu moai.
- Przebywanie na świeżym powietrzu i wykorzystanie promieni słonecznych do produkcji wit. D.
- Spożywanie ziół (bylica, imbir, kurkuma) z przydomowych zielników.
- Utrzymywanie przyjaznego usposobienia i dystansu do codziennych trudów.
Można się zastanawiać, dlaczego osoba taka jak ja, dobiegająca 40, zainteresowała się tematyką długowieczności i potęgowania zdrowia?
Otóż średnia oczekiwana długość życia Polek wynosi obecnie ok. 81 lat, natomiast Polaków 73 lata.
Jestem zatem statystycznie w połowie swojego życia. Co prawda zdrowie jeszcze dopisuje, ale jako pielęgniarka operacyjna mam świadomość obciążeń związanych z moją pracą. Pojawiają się pierwsze dolegliwości związane z układem ruchu oraz ze skutkami stresu.
Poszukując aktywności fizycznej odpowiadającej mojej kondycji fizycznej i ograniczonych zasobów czasowych natrafiłam na slow jogging.
W swojej prostocie i skuteczności zrobił na mnie ogromne wrażenie. Już pierwszy kontakt z techniką pokazał mi potencjał tej metody biegania. Ktoś powie, że jestem jeszcze młoda, więc każdy rodzaj aktywności jest dla mnie dostępny. Poznając wiedzę na ten temat oraz rozmawiając z instruktorami dowiedziałam się, że jest to technika dostępna dla każdego, bez względu na wiek.
W Japonii cieszy się dużą popularnością u osób nawet po 70 roku życia. Dodatkowo w połączeniu z odpowiednią dietą wpływa pozytywnie również na inne aspekty zdrowia takie, jak regulowanie masy ciała, ciśnienia tętniczego, redukcję stresu. Pozwala na regularny kontakt z naturą i samym sobą. Trenując slow jogging można równocześnie praktykować uważność, zapobiega to obniżeniu nastroju i depresji.
Szeroki wachlarz korzyści można zastosować w swoim życiu lub zaproponować jako rozwiązanie problemów zdrowotnych swoich pacjentów w życiu zawodowych.
Prezes Stowarzyszenia Slow Jogging Polska, Maciej Kozakiewicz, wskazuje na słowo „witalny”, jako kluczowy w rozumieniu tego podejścia do życia. Witalność to żywotność człowieka, poczucie pełni życia. Wprowadzając w czyn założenia slow joggingu wpływamy realnie na swoje zdrowie i poprawiamy komfort życia.
Zachęcam do zapoznania się z techniką i filozofią życia, którą będę prezentować w kolejnych felietonach. Dla osób zainteresowanych rozpoczęciem przygody ze slow jogging polecam odnalezienie w swoim regionie instruktorów oraz animatorów tej techniki, którzy pomogą w stawianiu pierwszych kroków na ścieżce slow jogging.
Mgr piel. Ewelina Tymoszuk
Specjalistka w dz. Pielęgniarstwa Operacyjnego
Animatorka Slow Jogging
Bibliografia:
Buettner D.: „Niebieskie strefy. 9 lekcji długowieczności od ludzi żyjących najdłużej”. Wyd. Galaktyka, Łódź 2014
Kozakiewicz M.: „Slow jogging. Japońska droga do witalności”. Wyd. Pascal, Bielsko-Biała 2019