Historia samorządu pielęgniarskiego w pigułce.
Po obradach Okrągłego Stołu, wraz z reformą społeczno-polityczną roku 1989 powstał Ogólnopolski Tymczasowy Komitet Organizacyjny Samorządu Pielęgniarek i Położnych oraz komitety wojewódzkie.
W wyniku intensywnych działań komitetów na terenie całego kraju, w dniu 19.04.1991 r. Prezydent Lech Wałęsa podpisał Ustawę o samorządzie pielęgniarek i położnych.
Po kilku latach niełatwych zmagań powstała organizacja, której celem działania jest reprezentowanie, a w sytuacjach trudnych obrona interesów środowiska zawodowego.
Rozpoczął się proces tworzenia nowoczesnych uregulowań prawnych naszych zawodów poprzez uchwalenie Ustawy o zawodzie pielęgniarki i położnej w dniu 05.07.1996 r., podpisanej przez Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Zostały stworzone „Zasady etyki zawodowej”, standardy.
Zawód Pielęgniarki i położnej stał się zawodem samodzielnym, świadczącym usługi medyczne na wysokim poziomie.
Samorząd pielęgniarek i położnych powstał na mocy Ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 roku o samorządzie pielęgniarek i położnych. Niewątpliwie jest to najliczniejsza grupa zawodowa Rzeczypospolitej Polskiej, posiadająca ponad 300 tys. członków.
Jednostkami organizacyjnymi samorządu jest Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych oraz Okręgowe Izby powołane uchwałą Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.
Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych (NIPiP) jest jednostką organizacyjną samorządu pielęgniarek i położnych posiadającą osobowość prawną. NIPIP wraz z okręgowymi izbami pielęgniarek i położnych reprezentuje osoby wykonujące zawód pielęgniarki lub położnej, by jak najlepiej dbać o interesy zawodowe, społeczne i gospodarcze tej grupy.
W zakresie zainteresowań NIPiP leży także troska o system kształcenia i jakość osób wykonujących zawód pielęgniarki i położnej.
Zadania NIPiP:
- przestrzeganiem przepisów prawa dotyczącego wykonywania zawodu i zasad etyki zawodowej pielęgniarki i położnej.
- czuwanie nad poszanowaniem prawa samorządowego,
- NIPiP informuje o kierunkach rozwoju pielęgniarstwa i położnictwa w Polsce,
- przedstawia zajmowane stanowisko w wybranych sprawach dotyczących stanu zdrowia społeczeństwa i polityki zdrowotnej państwa oraz organizacji ochrony zdrowia.
Okręgowe Izby posiadają autonomię i osobowość prawną.
Organami samorządu są:
- Naczelna Rada Pielęgniarek i Położnych,
- Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych,
- Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej,
- Naczelna Komisja Rewizyjna i odpowiednio:
- okręgowe rady pielęgniarek i położnych,
- okręgowy sąd pielęgniarek i położnych,
- okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej,
- okręgowa komisja rewizyjna.
Do najważniejszych zadań samorządu należy:
- sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu,
- ustalenie zasad etyki zawodowej,
- ustalenie standardów zawodowych,
- prowadzenie orzecznictwa zawodowego,
- wydawanie prawa wykonywania zawodu.
- Samorząd pielęgniarek i położnych reprezentuje zawodowe, społeczne i gospodarcze interesy tych zawodów.
Od momentu powstania samorządu w 1991 roku do chwili obecnej, nastąpiło wiele zmian dotyczących naszych zawodów.
Dokonała się transformacja kształcenia przed i podyplomowego. Dzięki niej pielęgniarki i położne są coraz lepiej wykształconymi profesjonalistami, a kształcenie zostało dostosowane do wymogów Unii Europejskiej. Odbywa się ono na poziomie wyższym zawodowym.
Zorganizowany został również system kształcenia podyplomowego.
Samorząd podejmuje także decyzje i wydaje zezwolenia na indywidualną i grupową praktykę pielęgniarek i położnych, dzięki czemu sprawowany jest nadzór nad wykonywaniem zawodu, a tym samym nad jakością świadczeń zdrowotnych.
Wszystkie działania podejmowane przez samorząd pielęgniarek i położnych mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa polskiemu społeczeństwu, które korzysta z usług świadczonych przez pielęgniarki i położne.