Cz. III.
Pielęgniarstwo rozwija, się przede wszystkim poprzez praktyczne doświadczenie, dzięki praktyce zawodowej pielęgniarki mogą weryfikować swoją wiedzę teoretyczną.
Dlatego też, w celu nabywania kompetencji zawodowych programy kształcenia pozwalają na przekazywanie wiedzy rozwoju historycznego, teorii pielęgnowania oraz teorii dotyczących zdrowia, środowiska czy pielęgniarstwa.
Programy są poddawane analizie i ocenie, stanowią podstawę do zadawania pytań i formułowania nowych hipotez badawczych.
Praktyka pielęgniarska uwzględniania nowoczesne metody pracy, pozwalające na samodzielne, indywidualne diagnozowanie problemów pacjentów. Posiadane kwalifikacje oraz doświadczenie pozwalają na określenie własnych sposobów i metod działania.
Z. Kawczyńska-Butrym jest zdania, że odpowiednio przygotowana pielęgniarka powinna umieć dostrzegać sytuację zdrowotną pacjenta oraz przyjmować rolę pomocnika, doradcy, przewodnika oraz przyjaciela pacjenta i całej jego rodziny. Działania te powinny ponadto uwzględniać społeczne i kulturowe uwarunkowania, które kształtują relacje między pielęgniarką, a pacjentem i jego rodziną.
Zdobywanie oraz rozwijanie przez pielęgniarkę kompetencji poznawczych musi uwzględniać nie tylko posiadanie wiedzy z zakresu nauk medycznych, ale także nauk społecznych, behawioralnych, biologicznych, humanistycznych i informatycznych.
Szeroka wiedza pozwala na trafne zdiagnozowanie problemu oraz podjęcie odpowiedniej interwencji.
Kompetencje interpersonalne
Kompetencje interpersonalne nie polegają, wbrew pozorom tylko na umiejętności porozumiewania się z ludźmi, ale także na prawidłowym stosowaniu metod i środków porozumiewania się z nimi w celu podjęcia prawidłowej interwencji pielęgniarskiej w trudnych sytuacjach.
Stosowanie różnych form komunikacyjnych pozwala na nawiązanie z pacjentem dobrego kontaktu, który może mieć skutki terapeutyczne, pomaga to także w rozpoznaniu lęków i niepokojów pacjenta.
Dobrze wykwalifikowana pielęgniarka musi posiadać odpowiednie przygotowanie z zakresu zasad komunikowania się w działalności zawodowej, naukowej oraz badawczej.
Musi także w profesjonalny sposób potrafić przekazać pacjentowi wiedzę na temat jego zdrowia i potrafić uzyskać od niego informację zwrotną.
Kompetencje kierownicze
Kierowanie jest pojęcie równoznacznym z zarządzaniem;
Ricky W. Griffin uważał, że „zarządzanie to zestaw działań (obejmujących planowanie i podejmowanie decyzji, organizowanie, przewodzenie tj. kierowanie ludźmi oraz kontrolowanie), skierowanych na zasoby organizacji (ludzkie, finansowe, rzeczowe i informacyjne), wykonywanych z zamiarem osiągnięcia zamierzonych celów organizacji w sposób sprawny i skuteczny”.
Sprawny należy rozumieć jako wykorzystanie zasobów organizacji w sposób mądry i bez zbędnego marnowania, natomiast skuteczny oznacza skuteczne działanie do zamierzonego celu.
Ostatnia część definicji kładzie szczególny nacisk na podstawowy cel zarządzania – zapewnienie sprawnego i skutecznego osiągnięcia celów organizacji.
Szczególne znaczenie w takim podejściu przypisuje, się poszczególnym operacjom składającym się na wyodrębnione złożone działania (procesy), jak również sprawnej i efektywnej realizacji wytyczonych celów organizacji.
Peter Drucker wyróżnia, siedem cech charakterystycznych zarządzanie:
- zarządzanie dotyczy przede wszystkim ludzi,
- zarządzanie głęboko osadzone jest w kulturze,
- zarządzanie wymaga prostych i zrozumiałych wartości, celów działania i zadań jednoczących wszystkich uczestników organizacji,
- zarządzanie powinno doprowadzić do tego, by organizacja była zdolna do uczenia się (możliwość adaptacji do zmiennych warunków i doskonalenia się uczestników),
- zarządzanie wymaga komunikowania się,
- zarządzania wymaga rozbudowanego systemu wskaźników pozwalających stale i wszechstronnie monitorować, oceniać i poprawiać efektywność,
- zarządzanie musi być jednoznacznie zorientowane na najważniejszy ostateczny rezultat.
Poprzez kierowanie należy rozumieć działania, które zmierzają do osiągnięcia wysokiej jakości opieki pielęgniarskiej.
H. Lenartowicz uważa, że specyfika zarządzania wynika, przede wszystkim z jego funkcji, która dokonuje się w sferze niematerialnej, obejmującej zdrowie fizyczne, psychiczne oraz społeczne.
mgr pielęgniarstwa Martyna Szurgot
Wydział wojskowo-lekarski Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Miejskie Centrum Medyczne im. dr Karola Jonschra w Łodzi
Z nadesłanej do SPC pracy magisterskiej wybrała
Joanna Lewoniewska
Źródła:
Ślusarska B., Zarzycka D., Zahradniczek K. (red.), Podstawy pielęgniarstwa: podręcznik dla studentów i absolwentów kierunków pielęgniarstwo i położnictwo. Wybrane działania pielęgniarskie,, Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2015, s. 207